Wyczerpanie praw autorskich

W doktrynie europejskiej wprowadzono zasadę tzw. wyczerpania prawa autora do kontroli dalszej dystrybucji po pierwszej sprzedaży (zob. art. 4 ust. 2 dyrektywy 2009/24 / WE), która reguluje warunki, w których autor nie ma już prawa do kontroli odsprzedaży kopii oprogramowania. Jest to kompromis pomiędzy interesami ekonomicznymi autora oprogramowania a prawem licencjobiorcy do swobodnego dysponowania licencją.

Kwestia ta wysunęła się na pierwszy plan wraz z rozwojem technologicznym, który uwolnił dystrybucję oprogramowania od zależności od fizycznych nośników. O ile w tamtym czasie fizyczna kopia oprogramowania, doktryna wyczerpania prawa autora do dystrybucji kopii oprogramowania nie stanowiła większego problemu i była powszechnie akceptowana, o tyle wraz z rozwojem dystrybucji poprzez pobieranie nośników instalacyjnych ze stron internetowych (najczęściej producenta oprogramowania), spory zaczęły się nasilać. Warunki licencji często zawierały (i nadal często zawierają) warunki wykluczające możliwość dalszego przeniesienia licencji.

Ogólne warunki stosowania zasady wyczerpania autorskiego prawa do przedłużenia oraz wymogi dotyczące dalszego przeniesienia licencji zostały określone w następujący sposób:

• Licencje zostały zakupione za zgodą właściciela praw autorskich i zostały opłacone w całości.
• Licencje zostały wprowadzone do obrotu w UE, EWG lub Szwajcarii.
• Posiadacz oryginału zapewni odinstalowanie licencji i uniemożliwi ich wykorzystanie (w przyszłości).
• Licencje nie są ograniczone w czasie (perpetual).
• Licencje nie są przedmiotem żadnych praw osób trzecich.

W ślad za powyższym orzeczeniem poszło następnie inne orzecznictwo ETS dotyczące cząstkowych kwestii związanych z obrotem licencjami, takich jak możliwość wykonywania i sprzedaży kopii zapasowych itp.

Niemiecka praktyka prawna i orzecznicza zajmowała się innymi pokrewnymi zagadnieniami związanymi z przenoszeniem licencji, które pojawiły się w praktyce stosowania zasady wyczerpania, takimi jak możliwość przenoszenia i dystrybucji tzw. licencji ilościowych (Wyrok Niemieckiego Trybunału Federalnego z. 12. 2014 r., sprawa I ZR 8/13), możliwość przenoszenia tzw. licencji OEM (Decyzja Niemieckiego Trybunału Federalnego z 6. 7. 2000 r., sprawa I ZR 244/97).